Գուրգեն Մահարի, «Երեւանյան քանդակներ»

«Եթե չես կարող գրել բանաստեղծություններ զանազան հարգելի եւ ոչ հարգելի պատճառներով եւ եթե չես կարող գրել պատմվածքներ, որովհետեւ հերոսներդ դեռ չեն տիպականացել, մի հուսահատվիր, նստիր ու գրիր քանդակներ։ Մի թողնի, որ ժանգոտի գրիչդ, դրանից էլ ժանգոտում է սիրտդ ու հոգիդ, հավատա»: Գուրգեն Մահարի

Մեծն իշխանուհին՝ Նատալի Պալե

Նատալի Պալեի երկրպագուների թվին էին պատկանում պայծառ ու վառ անհատականություններ՝ Սալվադոր Դալլին, Ժան Կոկտոն, Մարիա Ռեմարկը, Անտուան Էքզյուպերին:Նատալի Պալեն (Ալեքսանդր Երրորդ թագավորի փոքր եղբոր՝ Պավել Ալեքսանդրովիչի դուստրը) մոդել էր: Նրա բնատուր գեղեցկությունն ու ազնվական դաստիարակությունը, կանացի հմայքն ու իրեն ներկայացնելու շնորհքը ֆրանսիական նորաձևության սրահներին բերում էին մեծ եկամուտներ:Շուտով նրան նկատում է նաև Մեծն մադմուազելը՝ Կոկո Շանելը, ով Նատալիին հրավիրեց հանրահայտ Լյուսեն Լելոնգի նորաձևության սրահ:

Լյուսեն Լելոնգը հմայված էր Նատալիի գեղեցկությամբ: Նատալիի համար էին նախատեսված այդ նորաձևության սրահի բոլոր լավագույն նմուշները, նրա լուսանկարները չէին իջնում հայտնի ամսագրերի շապիկներից: Գեղեցկուհի իշխանուհուն էին նվիրված Լելոնգի ֆիրմայի այնպիսի օծանելիքներ, ինչպիսիք էին՝ «Elle…Elle», «Mon Image», «Indiskret»:

Վալերի Սինելնիկով, «Մանկական հիվանդություններ»

Վալերի Սինելնիկովը մեր ժամանակակիցն է: Նա մասնագիտությամբ բժիշկ է, բնաբույժ, հոգեբանական մի շարք մեթոդների հեղինակ:  Որոշակի հետաքրքրություն են ներկայացնում նաև նրա մանկավարժական հայացքները:Հիմնել է «Առողջության և գեղեցկության» դպրոցը, որի հիմնական նպատակը սեփական ճակատագիրը տնօրինելը և շրջապատի հետ ներդաշնակ, հաշտ ու համերաշխ ապրել սովորեցնելն է:Վալերի Սինելնիկովը մի շարք աշխատությունների հեղինակ է, որոնցից մեկի` «Ենթագիտակցության գաղտնիքները» գրքից էլ կատարվել է թարգմանությունը:Մանկական հիվանդություններԻմ այցելուների կեսը երեխաներ են: Եթե երեխան մեծ է, ես աշխատում եմ նրա հետ, իսկ եթե շատ փոքր է` ծնողների հետ միասին: Ինձ միշտ էլ հաճելի է հետևել, թե ինչպես են երեխաների առողջացման հետ միաժամանակ փոխվում նաև նրանց ծնողները: Հենց որ ծնողները սկսում են փոխվել, սկսում է առողջանալ նաև երեխան:Երեխաների հետ աշխատելը շատ ավելի հեշտ է ու հետաքրքիր: Նրանց մտածելակերպը դեռևս ազատ է, ծանրաբեռնված չէ ամենօրյա մանր հոգսերով և տարբեր արգելքներով: Նրանք շատ ընդունակ են և հավատում են հրաշքների:Արդեն վաղուց հաստատված է, որ ծնողներն ու երեխաները էներգետիկ-ինֆորմացիոն դաշտերի մակարդակում միասնական ամբողջություն են կազմում:

Որտեղ է Գտնվում Բերմուդյան Եռանկյունը

 Ատլանտյան օվկիանոսի արևմտյան մասում գտնվող Բերմուդյան կղզիներում կաՊուերտո-Րիկո և Ֆլորիդա կղզիներ:Ասում են որ նրանց միջև կա մի շրջան որին անվանում են մի քանի ձևերով:Սատանայական ծով, Ատլանտյան գերեզմանոց, Անիծվածների ծով բայց ամենահայտնի անունն է Բերմուդյան եռանկյուն:Այնտեղ կատարվող ոչ սովորական բաներին հետևում էին միշտ:Արդեն Քրիստափոր Կոլոմբոսի օրագրի հաշվառումներում գրված էր իր կողմնացույցի սխալ աշխատելու և ծովի անհասկանալի շարժումների մասին այս շրջանում:Նավերը սկսեցին անհետանալ ասյտեղ 19-րդ դարի վերջին:1840 թվականին ոչ հեռու նավահանգիստ Նասսաույից որը Բագամյան կղզիների մայրաքաղաքներ:Այնտեղ հայտնաբերել էին ֆրանսիական առագաստանավը որին անվանում էին «Ռոզալի»:Նա գտնվում էր դրեյֆում:Նրա վրա բարձրացրած էին բոլոր առագաստները, կայն բոլոր պետքական սարքավորումները բայց նավի վրայի թիմը չկար:Դա թված շատ անհասկանալի:«Բերմուդյան եռանկյունը» մարդկանց ուշադրությունը գրավել է վաղուց` այնտեղ տեղի ունեցող խորհրդավոր աղետների պատճառով. հաճախ անհետանում են նավեր ու օդանավեր` առանց որևէ աղետի ազդանշան ուղարկելու կամ հետք թողնելու: Այդ շրջանում հայտնաբերվել են լքված նավեր, որտեղ եղել են կենդանի շուն, կատու կամ սոխակ, սակայն չեն հայտնաբերվել աղետյալների դիեր: Նման «համբավի» համար «Բերմուդյան եռանկյունը» կոչվել է նաև «Դժոխքի օղակ», «Վհուկների ծով», «Կորած նավերի ծովախորշ» և այլն: «Բերմուդյան եռանկյան» առեղծվածի մասին խոսում էին դեռևս Քրիստափոր Կոլումբոսի ժամանակներից, երբ նա 1492 թ-ին առաջին անգամ հասավ Ատլանտյան օվկիանոսի այդ շրջանը:

Մժեղի հաշիվ

Զահրատ «ՆԱԽԱԿԱՐԱՊԵՏ»

Մարտիրոս Սարյանը արվեստի մասին «Արվեստ»

Կուզեի, որ Հայաստանը չտեսած մարդիկ սիրեին այդ երկիրը` ծանոթանալով իմ կտավներին: Ես շատ բնանկարներ ունեմ: Արևկող լեռնապարեր, ծաղկուն հովիտներ: Իմ սիրելի Արարատը, որ պատկերել եմ հաճախ, կանաչի մեջ թաղված տներ, և ամենուր` անպայման մարդիկ, կյանքը վերափոխող մարդիկ:

Աղբյուր` http://arminebabayan.blogspot.com/2013/04/blog-post_9805.html

Մարտիրոս Սարյանը «Ես իմ անուշ Հայաստանի»-ի մասին «Արվեստ»

Բացի Սուրբ Մեսրոպի ու Սահակի աղոթքներից, որ մանկության հեռավոր տարիներին ժառանգել եմ ծնողներիցս, դպրոցում չեմ սիրել բանաստեղծություն անգիր անել:
... Բայց ահա չեմ էլ հիշում, թե երբ եմ առաջին անգամ լսել կամ կարդացել «Ես իմ անուշ Հայաստանին»: Երբեք բերանացի չեմ սովորել, պարզապես գիտցել եմ: Ինձ թվում է, թե Սահակի ու Մեսրոպի աղոթքների հետ էլ բերել եմ:

  Դա մեր այսօրվա աղոթքն է: Աղոթք, որ կարելի է թե՛ մտքում հյուսել, թե՛ մրմնջալ շշուկով, թե՛ արտասանել բարձրաձայն:
  Իսկ ինչի՞ հետ համեմատես «Ես իմ անուշը»: Քիչ կլինի ասել, թե բանաստեղծություն է: Պոեմ էլ չէ, վեպ` նույնպես: «Ես իմ անուշ Հայաստանին» ավելի շուտ բոլոր մասշտաբներից դուրս պաննո է: Պաննո` հասցված ժողովրդական էպոսի աստիճանին: Սա անհիշելի ժամանակներից եկող Հայասա-Ուրարտու-Արմենիա երկրի համապարփակ պաննո-դիմանկարն է: Դա մեր ազգի կենսագրության ու վարքի կենդանի արտացոլքն է, մեր կրած տառապանքների ու փայփայած իդեալների, մեր անկումների ու վերելքների, արհավիրքների ենթակա մեր ճակատագրի ու անմեռ մնալու մեր ձգտման գեղարվեստական սինթեզն ու բյուրեղացումն է:
  Այսպիսի մի երկ աշխարհ բերելու համար պետք է ամենաքիչը կիսաաստված լինել:

Աղբյուր`http://arminebabayan.blogspot.com/2013/04/blog-post_7813.html

Երվանդ Քոչար «Արվեստ»

Պատկեր. Երվանդ Քոչար, Առավոտ, 1962 թ.

Աղբյուր` http://arminebabayan.blogspot.com/2013/05/blog-post_18.html

Երվանդ Քոչար: Վիքիպեդիա
Երվանդ Քոչար: Դպրոցական մեծ հանրագիտարան
Երվանդ Քոչար: Վիրտուալ թանգարան

Ցտեսություն` Ն. Աղբալյան

Մեր դպրոցն էդքան էլ չէի սիրում, հատկապես վերջին տարում: Բայց որ հիմա հիշում եմ, թե ինչեր էինք անում դասերի ժամանակ` ծիծաղս գալիս ա: Մեր դասարանը դպրոցի ամենակարգապահ ու սովորող դասարանն էր, բայց էլի անկարգություններ անում էինք: Չնայած դրան` բոլոր դասատուներն էլ սիրում էին մեր դասարանը:

Հայոց լեզվի դասատու Սահակյանը, որը կարճահասակ, կարճ մազերով, մի փոքր գեր, բայց շատ հաճելի կին էր,  իմ դուրը գալիս էր: Երբ տնայինները արած չէինք լինում կամ իրեն բարկացնում էինք ասում էր. «Ես ձեր դասարան եմ մտնում ու հանգստանում եմ,  էնպես արեք, որ սիրով մտնեմ»:

Ես, ընկերուհիս ու երկու դասընկերներս իր ժամին միշտ միասին էինք նստում ու ամբողջ ժամին խոսում էինք, բայց էդ ամեն ինչի հետ`դասին էլ էինք մասնակցում:

Ստատուսներ` կյանքի կարևոր մասեր, եղիր ներդաշնակ քո էության հետ

Աղբյուր` http://www.status4ka.am/publ

1)Ոչ ոք չգիտի` ինչ է կատարվում այն մարդու հոգում,ով միշտ ծիծաղում է...
2)Պետք է հանդիպել այնպիսի տղամարդու հետ,ում աչքերում խելացիություն կա, ում խոսքերում իմաստ կա, ում արարքներում կա հարգանք կնոջ նկատմամբ...
3)Գնահատե'ք տատիկներին ու պապիկներին. նրանց մեզնից ոչ բոլորն ունեն...
4)Կարևորը ոչ թե գիտելիքների քանակն է,այլ որակը. կարող ես չափազանց շատ բան իմանալ, բայց չիմանալ ամենաանհրաժեշտը...
5)Ինչ-որ պահի անպայման կգա այն ժամը, երբ կհասկանաս, որ մայրիկդ ճիշտ էր...