Հովհաննես Թումանյանի <<Մեծ ցավ>> հոդվածը`
Հովհաննես Թումանյանը ինչու է ասել <<Մեծ Ցավ>> հոդվածի մեջ, որ մենք Երկիր ունենք―չենք ճանաչում, պատմություն ունենք―որ նրա մասին ոչինչ չգիտենք , ժողովուրդ ունենք―չենք ճանաչում, գրականություն ունենք―չենք ճանաչում, լեզու ունենք―չենք իմանում, որովհետև ամեն մի հայ պետք է իմանա իր պատմությունը, լեզուն, գրականությունը, բայց կա ցավի ավելի մեծը, ավելի ամոթալի դրություն:
Մենք մեզ էլ չենք ճանաչում: Իմ կարծիքով Հովհաննես Թումանյանը ճիշտ է ասել, որ ինչպես կարող է պատահի մեզ սիրեն ու հարգեն օտարները, երբ պարզ տեսնում են, որ մենք, որպես առանձին ժողովուրդ, չունենք ինքնուրույն պատկեր ու բովանդակություն և հանդիսանում ենք միմիայն իր աղավաղումը, մենք հայերս չենք հարգում իրար, իսկ ինչպես պիտի հարգի մեզ օտարը, երբ մեր կողմից լսում է մեր աղավաղված պատմությունը և լեզուն: Ընդամենը դա ցավ է, որ մենք չգիտենք մեր հայ ազգի պատմությունը և հայոց լեզուն:Հովհաննես Թումանյանի <<Մեծ Ցավ >> հոդվածը շատ արդիական է:
Հովհաննես Թումանյանի <<Դառնացած ժողովուրդ>> հոդվածը`
Հովհաննես Թումանյանը << Դառնացած Ժողովուրդ >> հոդվածի մեջ ասել է, եթե դուք արհամարեք ձեր հիվանդությունը ապա պետք է հաղթահարեն ու սպանեն, կամ դուք պետք է մարդկային հանճարի տված ամեն միջոցներով վեր կենաք ցավերի դեմ ու ազատվեք:Իսկ ես մտածում եմ դուք պետք է հաղթահարեք ամեն մի հիվանդությունը, որ այդ հիվանդությունը ձեզ երբեք չսպանի:Հովհաննես Թումանյանը ասել է եթե մենք ունենք ազգային իմաստություն, հոգու արիություն և առողջ բնազդներ, անկարելի է աչքներս փակենք մեր էս ծանր հիվանդության առաջ և չզգանք, որ մեր հոգին շատ է դառնացած, մեր ներքին մարդը շատ է փչացած, և դրա դեմ կռվելու, առողջանալու առաջին պայմանը էն է, որ մենք և՛ մեր սրտերում, և՛ աշխարհքի առաջ անկեղծ խոստովանենք ու ճանաչենք մեր դժբախտությունն ու հիվանդությունը:
.jpg)
.jpg)
0 коммент.:
Отправить комментарий