Հովհաննես Թումանյան, «Հայի ոգին»

Քանի, որ ես հայ եմ սիրում եմ իմ հայրենիքը: Հովհաննես Թումանյանի Հայի Ոգին կարդալով եզրակացնում եմ,որ մեր նախնիների իշխանությունը ավելի ուժեղ և խելացի է եղել: Հայերեը տեսել են 15թ. ցեղասպանությունը, մասնակցել են հայրենական մեծ պատերազմին:Ճիշտ է կորցրել են շատ խելացի մարդկանց, բայց ծանր է եղել միշտ էս մաքառումը և բարոյական ու ֆիզիկական կորուստները անվերջ: Նրանք չեն կորել, չեն կոտրվել կան ու կմնան մեր սրտերում:Ցանկալի կլինի, որ մեր Իշխանություննել լինի արդար և խելացի դեպի ժողովուրդը, որպեսզի նրանք չլքեն իրենց երկիրը, չգնալով օտար երկրներում բնակություն հաստատելու համար:

Հովհաննես Թումանյանի հոդվածները

Հովհաննես Թումանյանի <<Մեծ ցավ>> հոդվածը`

Հովհաննես Թումանյանը ինչու է ասել <<Մեծ Ցավ>> հոդվածի  մեջ, որ մենք  Երկիր ունենք―չենք ճանաչում, պատմություն ունենք―որ նրա մասին ոչինչ  չգիտենք , ժողովուրդ ունենք―չենք ճանաչում, գրականություն ունենք―չենք ճանաչում, լեզու ունենք―չենք իմանում, որովհետև ամեն մի հայ պետք է իմանա իր պատմությունը, լեզուն, գրականությունը,  բայց  կա ցավի ավելի մեծը, ավելի ամոթալի դրություն:
Մենք մեզ էլ չենք ճանաչում: Իմ կարծիքով  Հովհաննես Թումանյանը ճիշտ է ասել, որ ինչպես կարող է պատահի մեզ սիրեն ու հարգեն օտարները, երբ պարզ տեսնում են, որ մենք, որպես առանձին ժողովուրդ, չունենք ինքնուրույն պատկեր ու բովանդակություն և հանդիսանում ենք միմիայն իր աղավաղումը, մենք հայերս չենք հարգում իրար, իսկ ինչպես պիտի հարգի մեզ օտարը, երբ մեր կողմից լսում է մեր աղավաղված պատմությունը և լեզուն: Ընդամենը դա ցավ է, որ մենք չգիտենք մեր հայ ազգի պատմությունը և հայոց լեզուն:Հովհաննես Թումանյանի <<Մեծ Ցավ >> հոդվածը շատ արդիական է:


Հովհաննես Թումանյանի <<Դառնացած ժողովուրդ>> հոդվածը`

Հովհաննես Թումանյանը << Դառնացած Ժողովուրդ >> հոդվածի մեջ ասել է, եթե դուք արհամարեք ձեր հիվանդությունը ապա պետք է  հաղթահարեն ու սպանեն, կամ դուք պետք է մարդկային հանճարի տված ամեն միջոցներով վեր կենաք ցավերի դեմ ու ազատվեք:Իսկ ես մտածում եմ դուք պետք է հաղթահարեք ամեն մի հիվանդությունը, որ այդ հիվանդությունը  ձեզ երբեք չսպանի:Հովհաննես Թումանյանը ասել է եթե  մենք ունենք ազգային իմաստություն, հոգու արիություն և առողջ  բնազդներ, անկարելի  է աչքներս փակենք մեր էս ծանր հիվանդության առաջ և չզգանք, որ մեր հոգին շատ է դառնացած, մեր ներքին մարդը շատ է փչացած, և դրա դեմ կռվելու, առողջանալու առաջին պայմանը  էն  է, որ մենք և՛ մեր սրտերում, և՛ աշխարհքի առաջ անկեղծ խոստովանենք ու ճանաչենք մեր դժբախտությունն ու հիվանդությունը:

Վահան Տերյան, «Հոգեւոր Հայաստան»

Ես կարծում եմ, որ Վահան Տեյանի խոսքերը արդիական են: Եվ ճիշտ է Տերյանը վաղուց է գրել այս խոսքերը,բայց համապատսխանում է, մեր այսօրվա կյանքին: Ինձ շատ դուր եկան հենց այս նախադասությունները, ճիշտ է ասել Վահան Տերյանը, որ չպետք է ծույլերի հոգեբանությամբ հույսներս դնենք լոկ արտաքին հրաշքների վրա. չպետք է մեզ կերակրենք այն հավատով, որ մի արտաքին փոփոխություն, մի դյութական ձեռքի մեզ ազգ կդարձնի: Եվ մենք չպետք է կամենանք մեր հույսը և ապագա նյութական Հայաստան գաղափարի վրա հիմնել, այլ մենք պետք է տենչանք ու աշխատենք հոգևոր Հայստանի համար: Իմ կարծիքով, բայց կոպիտ ասաց, եթե չլիներ մեր հայ ազգի բանաստեղծ և հասարակական գործիչ` Վահան Տերյանը, ապա չեր լինի հոգևոր Հայաստանը:

Մարդանման Ռոբոտ: Ասիմո

Հովհաննես Թումանյան, «Մեծ ցավը»

Առաջադրանք

2.Ցավ

3.Երկիր ունենք―չենք ճանաչում, պատմություն ունենք―չենք ճանաչում, ժողովուրդ ունենք―չենք ճանաչում, գրականություն ունենք―չենք ճանաչում, լեզու ունենք―չենք իմանում:

4. Ես կարծում եմ, որ եթե չլիներ այս տողերը` ապա տեքստը կզրկվեր իմաստից`   Եվ  ինչպես կարող է պատահել, որ մեզ սիրեն  ու  հարգեն օտարները, երբ պարզ տեսնում  են, որ մենք, որպես առանձին  ժողովուրդ, չունենք ինքնուրույն  պատկեր ու բովանդակություն և հանդիսանում  ենք  միմիայն  իր  աղավաղումը։ Էսպես է դրությունը, և եթե ճշմարիտ  էսպես է, սրանից հետո էլ  ինչ  ուղիղ  ճանապարհի կարող է լինել էս  դրության  մեջ  գտնվող ժողովուրդը, ինչ արժանապատվության  զգացմունք կարող  է  ունենալ և ինչ հարգանք հենց դեպի իրեն:

5.Ես կարծում եմ, որ ինչ խոսք կա արժանապատվության մասին, եթե մենք չգիտենք մեր հայ պատմությունը:Այո` ինչպես կարող է պատահել, որ մեզ սիրեն ու հարգեն օտարները, բայց մենք պարզ տեսնում ենք, որ չունենք ինքնուրույն պատկեր և բովանդակություն, ընդամենը դա ցավ է, որ մենք չգիտենք մեր հայ ազգի  պատմությունը և հայոց լեզուն:

Ինչպ՞ես ես անցուցի կաղանդին օրը իմ ընտանիքի հետ:

Արևմտահայերեն

Ես  կաղանդին օրը շատ հիանալի անցուցի: Ես դեկտեմբերի 26-ցից սկսեցի իմ տունը զարդարելմը` ես զարդարեցի կաղանդի ծառմը, հետո զարդերմը, փուչիկներ փչեցի և այլն`,աղվոր օր էր:Կաղանդին օրը նստեցանք սեղան և գինի բարձրացուցինք: Ինձ համար 2013թ. 
Ուրախության տարի է: